Kolejną konsolą, która dołączyła do mojej kolekcji, była GameBoy Advance SP. Konsola była w całkiem niezłym stanie – choć obudowa nosiła wiele śladów zużycia. Odrapania, otarcia aż do białego plastiku – żadna tragedia, ale mało estetyczne. Skoro jednak wymiana obudowy w GBA poszła tak łatwo – podejrzewałem, że tutaj również nie powinna być problemem.
I nie pomyliłem się – z kilkoma wyjątkami, była to naprawdę prosta robota. Ale po kolei.
Witam! Niedawno przybyła do mnie konsola Nintendo NES Classic. To bardzo ciekawe urządzenie dla fanów gier retro. Chciałbym Wam ją nieco przedstawić oraz oczywiście odpowiednio ocenić. Zapraszam do lektury.
Nowa gierka! Zabieracie się do „pracy”. Przechodzicie kolejne poziomy. Na chwilę wyłączacie konsolkę i… musicie zaczynać zabawę od początku. Okazuje się, że zapisane przez Was stany gier… po prostu znikły.
W czasach GameBoy’ów pamięci flash nie były jeszcze powszechnie używane. Zamiast nich, kasetki zawierały baterię (np. CR1616). Podtrzymywała pamięć gry gdy konsola była wyłączona lub kasetka z niej wyjęta. Oczywiście po pewnym czasie bateria się rozładowywała – i stąd problem z zapisami. Jak to rozwiązać? Polecam oglądnąć to video:
Nie taki diabeł straszny… Operacja wymiany szybki w GameBoy Color okazała się wcale nie taka trudna. Teraz udało mi się okazyjnie kupić GameBoy’a Advance. Konsolka była dość zniszczona (i oczywiście bez klapki). Szybko dokupiłem nową obudowę i wziąłem się za jej wymianę.
W mojej „stajni retro” pojawił się nowy zawodnik: Game Boy Color (GBC) w fajnej, półprzezroczystej obudowie.
Zamiast prostej odpowiedzi na pytanie o zadrapania, sprzedawca wysłał mi kilka zdjęć… Nie były najwyższej jakości, ale wydawało się, że wszystko jest w porządku. Niestety po rozpakowaniu konsoli okazało się, że kilku rzeczy nie dopatrzyłem. Cóż – nikogo nie winię, mogłem poprosić o jednoznaczne określenie stanu – zaryzykowałem i mam (za) swoje. Na szczęście okazało się, że wymiana szybki nie jest jakimś specjalnym problemem.
Tenis to najstarsza z gier video. Swoją premierę miała już w 1972 roku. Ja pamiętam ją jeszcze z mojego dzieciństwa – w wersji na konsolę TVG-10. Spędziłem nad nią wiele godzin:)
Wspomnienia wróciły po wizycie w Muzeum Konsol Gier Video Karpaczu. Szybkie poszukiwanie w Sieci pokazało się, że w oparciu o Arduino można zbudować mini-konsolę podłączaną do telewizora. No to do roboty!
Moda na retro to jeden z ciekawszych trendów ostatnich lat. Powstaje coraz więcej knajp w stylu „luneta i galareta”. Hipsterzy jeżdżą „maluchami”. Retro dotarło też do elektroniki użytkowej. Odtwarzacz blueray w obudowie pokrytej fornirem? Nie ma problemu.
Jednym z przejawów tej mody jest renesans konsol do gier video z lat 80 i 90. Jedna wizyta na portalu aukcyjnym i możemy zafundować sobie zabawki, które w dzieciństwie widzieliśmy jedynie w NRF-owskich katalogach wysyłkowych i na prospektach przemyconych z krajów daleko poza Układem Warszawskim.
Mamy więc na portalach aukcyjnych wysyp konsol różnej maści z datą produkcji pochodzącą dobrze z ubiegłeo wieku. Do niedawna zalegały w pudłach na strychach i w piwnicach. Nie produkowane od lat Nintendo, Segi i inne – jeszcze kilka lat temu sprzedawane po cenie opakowania, osiągają set-złotowe ceny. Nie wspominając o grach na nie, których koszty zakupu często przekraczają najnowsze tytuły wydawane na Xbox czy PS4.
Jak kupić taką konsolę? Na co zwrócić uwagę? Czy faktycznie wspomnienia są aż tyle warte? Pokażę to na podstawie własnych doświadczeń i zakupionej przeze mnie Super Nintendo Entertainment System (SNES).
Czytaj dalej Retro czasów … żal? Jak kupić SNESkę (i dobrze się bawić)